Brief aan het papiervisje.

- met dank aan de Vlinder -

Stom visje,
Eigenlijk is het raar dat ik een brief aan je schrijf, maar toch doe ik het.
Ik zit er al heel lang mee in mijn maag.
Ik ben je zat. Heel erg zat.
En ik lijk maar niet van je af te komen.
Telkens als ik je ben vergeten, kom ik je weer tegen.
Weet je wat ik eigenlijk van je vind?
Je mag het best weten. Ik vind je vies, harig en je haalt het slechtste in me naar boven.
Zelfs je doden lukt niet.
Ik weet het: ik mag niet doodslaan, maar in jouw geval wel.
Je bent immers een stom beest. En al die kinderen van je, of wat het ook zijn, zijn net zo stom.
Je vindt alles aan me interessant.
Ik vind je op mijn kussen, in mijn bed, tussen mijn papieren, boeken, kleding en zelfs in mijn wastafel.

Kon ik je maar voor altijd verwijderen. Je achter mijn behang plakken, zonder dat je dat opeet.
Kon ik maar voor altijd van je gescheiden zijn.
Zo, nu weet je het.
Ik ben je zat. Heel erg zat.

Tot nooit weer ziens..