Brief aan de put van de leegte

Put van de leegte. Ik verwens u. Oh. Ik schrik nu van mezelf. Ik schrijf eigenlijk nooit met de intentie om iemand, als u iemand bent,  pijn te doen. Ziet u het maar als een wanhoopskreet. Ziet u het alstublieft niet als een persoonlijke aanval. En toch.Verwens ik u.
Waarom bestaat u? Of bestaat u niet, maar creëer ik u zelf? Kunt u dat mij vertellen? Want als u niet bestaat. En ik u dus creëer. Verwens ik mezelf.

Put van de leegte. Ik ga er even vanuit dat u bestaat. Wachtte u op mij? Wachtte u, tot ik u kwam bezoeken? Of wist u dat ik kwam, maar wachtte u verder niet op me, omdat u nou eenmaal niet kan wachten? Of wist u helemaal niet dat ik zou komen? Als u op me wachtte. Heeft u dan invloed gehad OP mijn komen? Heeft u me onbewust zó beïnvloed, dat ik vanzelf, zonder dat ik daar enige invloed op had, naar u toe zou komen? Wist u ook wanneer het zou gebeuren? WILDE u dat ik kwam?Of hoopte u dat ik weg zou blijven. Niet omwille van uzelf, want u vind het vast gezellig, na al die leegte, om weer eens gevuld te zijn. Gevuld met mij. Maar omwille van mij. Omdat ik nu, nu ervaar wat u altijd ervaart. Leegte. Of,wenste u het me toe? Zoals ik nu u VERwens. Heeft u nu leedvermaak? Leedvermaak dat ik me heb laten beïnvloeden. Of dat ik mezelf zo in de knoop heb gedraaid dat ik bij u terecht moest komen? Put van de leegte. Ik weet niet hoe u tegenover me staat. Daarom kan ik best een beetje gemeen tegen u doen. Al. Bedenk ik me nu. Als ik ooit wéér terug bij u kom, ALS ik tenminste ooit weer bij u weg kom, moet ik wel zorgen dat ik goeie vriendjes met u ben. Toch? Of bent u gewoon ‘put van de leegte’ en kan niets u erger of minder erg maken. Maakt het niet uit, of ik van u hou. Of dat ik u haat. Verwens? Ik hoop het. Want anders heb ik het nu weer gruwelijk verpest. Zoals ik meer heb verpest. Ik draai in een cirkel volgens mij. Ik verpest iets. Ik kom bij u terecht. Ik verpest het bij u. Waardoor ik het verpeste nog erger verpest. Of dat ik misschien nooit meer iets NIET kan verpesten.

Heftig.

Put van de leegte. Verdwijn uit mijn ogen. Uit mijn hart. Uit mijn hoofd. Uit mijn leven.
Ik kan niet bij u vandaan. Gaat u dus bij mij vandaan. Of geef me de macht. Uw macht. Om weg te gaan.
Put van de leegte.
Ik zeg.

Ik voel me leeg.
ik wil weg
weg van jou
je bent zo grauw
ik wil weg
ik voel me leeg.

Put van de leegte.
Verdwijn in de diepte.
In de lege vergetelheid.

the butterfly that’s afraid to fly (maybe because she just can’t do it!)