Brief aan de rationaliteit.

Aan mijn allerliefste vijand rationaliteit,

Weet je, rationaliteit, soms ben ik best wel een beetje trots op je. Ben ik trots dat ik dingen zomaar weet of sommige denksprongetjes net iets sneller maak dan anderen. Dan ben ik blij en dankbaar dat je bij me wilt zijn, en me helpt in dit leven. Het maakt alles soms een stuk makkelijker. Maar soms ook weer een stuk moeilijker. Af en toe zou ik je wel eens weg willen sturen. Ga nou bij me vandaan. Klem je alsjeblieft niet zo aan me vast. Je dwingt me tot nadenken. Maar dat wil ik soms helemaal niet. Ik vraag me af waarom ik je af en toe niet gewoon kan uitschakelen. Gewoon dingen doen omdat ik ze doe.Kijken waar ik uitkom zonder uitgestippeld pad. Zonder doel niet doelloos bezig zijn. Geloven in iets, zonder dat ik het beredeneren kan. Blij zijn met iets, zonder dat ik het op een wetenschappelijke manier kan verklaren. Onzettend kwaad zijn zonder reden. Een keer een bord naar de muur gooien, zonder dat ik van te voren bedenk wat de gevolgen van die daad zijn en wat het bord wel niet gekost heeft. Af en toe lijkt me dat veel makkelijker.

Ik ben heus wel blij met je, lieve ratio, begrijp me goed, maar soms lijkt het me allemaal een stuk makkelijker als je even weg gaat. Als ik moe ben van al het denken bijvoorbeeld. Als ik niet meer weet wat ik voel,omdat al mijn gevoelens doordacht lijken te zijn. Daarom stel ik me soms een wereld zonder jou voor. Waarin gevoel centraal staat en mensen puur zichzelf zijn, zonder alles te beredeneren. Zonder zich af te vragen wat anderen van hen zouden vinden. Zonder de meest gepaste houding aan te nemen in een bepaalde situatie, maar gewoon te doen wat ze eigenlijk diep van binnen zouden willen doen.

Maar toch denk ik dat het een aparte situatie op zou leveren. Of in ieder geval een situatie die we niet gewend zijn, en dus waarschijnlijk als apart markeren. Als we niet meer zouden nadenken, zou de wetenschap dan nog wel bestaan? Als jij, ratio, ons nooit had geholpen, zouden we dan nog wel kunnen profiteren van al de dingen die de wetenschap ons heeft gebracht? Zou de techniek niet stilstaan? Maar toch weet ik niet of dat zo nadelig zou zijn. Als we niet zouden nadenken, zouden we toch ook niet nadenken over wat er zou zijn geweest als we veel hadden nagedacht?

Maar toch ben ik blij met jou, want je voelt zo vertrouwd.

Ik ben toch blij met jou, want jij geeft me de de ruimte om denken hoe het zonder jou zou zijn geweest.

Een lieve groet,

Baboesjka