dinsdag 9 augustus 2011

Brief aan het diepe ravijn.

Best Diep Ravijn,

Het is al even geleden dat we elkaar ontmoet hebben, of althans dat ik jou ontmoet heb. Je bent groot, en het is onmogelijk je te passeren zonder dat je opvalt. Ik zag jou, en het voordeel van praten met jou is dat jij altijd lager bent dan ik. Nooit heb ik een pijnlijke nek na een gesprek met jou. Een blik naar beneden, met mijn hoofd recht, is al voldoende. Jammer is het wel dat we nooit op ooghoogte kunnen komen Diep Ravijn, altijd ben je dieper en verder naar beneden dan ik.

En jij, word jij nooit moe van het omhoog kijken? Of kijk je helemaal niet? Ontgaat alles je soms? In dat geval ben ik je ook ontgaan en dat zou ik onverteerbaar vinden. Maar als je deze brief leest, weet je dat ik er ben. Hoe diep ben je eigenlijk, Ravijn? En heb jij uitersten? Ik weet nooit precies waar je begint of ophoudt...

Eigenlijk ben jij het omgekeerde van de bergen en rotsen. Die steken maar wat omhoog.  Ik weet niet of ik ergens het omgekeerde van ben. Dat lijkt me een bijzonder idee. Wie zou mijn omgekeerde zijn? Of zou iets mijn omgekeerde zijn? Als ik het strikt neem, ben jij de allermisluktste berg die ik ooit ontmoet heb. Huh. Wat een onpeilbaarheid! Bergen moeten niets hebben van diepten. Hoogten, daar hebben zij wat mee. Dom, want zonder jou en de dalen zouden zij niet eens bestaan. Ik denk niet dat ze dat ooit overwogen hebben.

Laatst stond ik aan jouw rand. Sta jij wel eens aan iemands rand? Je staat in ieder geval wel in mijn geheugen gegrift. Je bent mysterieus Ravijn, zo zou ik jou omschrijven. Ik denk dat je veel geheimen herbergt. Heb je veel geheimen? En waar sla jij ze op? Ik heb er heel veel. Grote, glimmende geheimen die mijn gedachten vullen met hun aanwezigheid. Die vertel ik tegen niemand, ook niet tegen jou. Leer er maar vast mee leven, dat zou je sieren.

Ken jij meer dingen die dieper zijn dan jou? Ik niet, jij bent verreweg de diepste die ik ooit ontmoet hebt. Je slingert maar wat en ik vraag me af of je nooit eens moe wordt van je doelloosheid. Ik bewonder je geduld. Hou jij ook van geduld of iets anders bewonderen? Of hou je in het geheel niet van bewonderen? Ik vind bergen bewonderenswaardig. Dat vind ik een mooi woord en ik gebruik het graag. Hoe voelt het om jou te zijn Ravijn? Denk je nooit eens dat je liever iemand anders was geweest? Ik sta open voor het idee om eens met jou te ruilen voor een dag. Gewoon, dat ik een dag Diep Ravijn ben en dat jij een dag mij bent. Daarna zullen we ook alle geheimen van elkaar weten. Zullen we elkaar alvast beloven dat we niets doorvertellen?

Jij ziet vanuit jouw positie wel heel veel! Als je ogen niet te diep zitten tenminste. Het lijkt me dat er allerlei soort van iemanden over jouw rand lopen. Ik ben benieuwd of je wel eens een luguber iemand hebt ontmoet. Zo iemand waarvan je denkt: ga van mijn rand af, of ik ga gillen. Is dat zo? Of hou je juist van luguberheid? Ik krijg er angst van.

Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik je ervan verdenk dat je onder een hoedje speelt met de rivier die door jou heen stroomt. Hoe voelt het om water door je heen te voelen stromen? Ik weet dat niet. En moet je nog wel eens drinken, ook al stroomt er een rivier door je heen? Hou je van zacht gekabbel of juist van hoge golven? En als er een zandtornado over je droge randen woedt, doet dat je dan pijn?

De volgende keer dat ik je ontmoet, zal ik zachtjes over je rand lopen om je geen pijn te doen. Ik zal ingespannen naar je kijken, om je ogen te ontdekken. Doe jij dan ook je best om in mijn ogen te kijken? Beloof me maar niks, want doorgaans worden beloften toch niet vervuld, maar verbroken. Verbrokenheid is in mijn ogen de belangrijkste eigenschap van een belofte. Uitzonderingen daargelaten.

Vol liefde zal ik heel zachtjes je naam fluisteren. Ravijn. Diep Ravijn. Best Diep Ravijn. Misschien noem ik je zelfs wel Lief Ravijn. Spreekt iemand jou wel eens aan met lief? We zullen elkaar aankijken, genieten van het moment, en niets zeggen. Omdat we weten wat we aan elkaar hebben. Aangenaam je ontmoet te hebben Diep Ravijn. Dat zal ik zeggen. Lispel je mijn naam ook terug als ik jouw naam fluister? Daar wacht ik op.

De Koningstijger

Geen opmerkingen:

Een reactie posten