Beste honger-die-eigenlijk-de-trek-is,
Ik wilde zeggen dat je eigenlijk het woord 'beste' niet verdient. Maar je doet meestal niet zoveel verkeerd. (Misschien kan ik zelfs mijn trek een schuldgevoel aanpraten.. eens over nadenken..). Met dank aan jou krijg ik meerdere malen op een dag zin in eten. Eet ik. Word ik gevoed. En dat soort dagelijkse beslommeringen. Met dank aan jou vreet ik me soms suf aan dingen als chips (misschien ben ik al begonnen met dat schuldgevoel?) wat dan wel heel erg lekker is, maar op zich niet zo gezond. Overdag vind ik je eigenlijk wel een prima metgezel, als je maar naar me luistert als ik naar jou luister.
's Nachts daarentegen - en daar komt het. Het grote schuldgevoel voor jou, beste trek, die ik vaak honger noem. Weet je hoe frustrerend je soms bent geweest? Ik wilde slapen, lag in bed. Met een vraagteken vroeg jij 'rammel'? (Wat in het Treks zoiets betekent als: Ik wil eten. En niet straks, maar NU! NU! NU!). (Je bent veeleisend, af en toe). Na verloop van tijd verdwijnt het vraagteken en komen er uitroeptekens voor in de plaats. En hobbel ik slaapdronken en chagrijnig naar de provisiekast..
(Ooit probeer ik de frituurpan).
Toch kun je overdag ook vervelend zijn. Wat dacht je van op schoolmomenten? Van kleine klasjes om elf uur in de ochtend en jij die afgaat alsof je een wekker bent (het schaamrood zou je op de kaken moeten staan). Vraagtekens boven hoofden: Heeft er iemand honger? Heeft er soms iemand niet genoeg gegeten? (O welja, jij wordt niet rood, maar ik. Ik heb hong- o nee, trek, jou dus!). En iedereen weet het. Het magerste meisje van de klas. (Jij verrader. Ik zorg wel voor je). En het grappige is dat jij zo iemand bent die verdwijnt als er goed voor je wordt gezorgd. Aha.
In andere landen ben je niet langer trek. Je bent een monster geworden. Een intense allesverterende honger. Waarin je niet langer onschuldig bent, maar een doder. Niet langer een gevoel, maar een intense behoefte. Ik weet niet zo goed wat ik van je moet denken. Hier ben je zo kwaad nog niet. Maar daar.. al ben je daar geen trek meer. En ik schreef aan de trek. Dag trek. Ik ontmoet je vast wel weer. Over een paar uur.
je nederige boskrekel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten