dinsdag 28 juni 2011

Brief aan de zwoele zomeravond.

Beste zwoele zomeravond,

Je bent wel erg zwoel, vind je niet? Als jouw warmte in geluid uitgedrukt moest worden dan was je oorverdovend. Misschien word je nog wel oorverdovend. Je lijkt op Vivaldi's zomer. Eerst ben je zomer, zomer, zwoel. Je werkt zo hard om alle planten te laten groeien. Wanneer ik buiten loop ruik ik gras. Stof waait op vanonder mijn gympen. (Altijd gympen, altijd!). De lavendel drinkt honingthee met de vlinders en de bijen. De vogels zingen liedjes. En het allerbelangrijkst: de krekel tsjirpt. Hoe zomeravonden ook zijn, als de krekel tsjirpt maakt dat al veel goed. Weet je waarin je misschien nog wel meer op die zomer van Vivaldi gaat lijken? De lucht dreigt. De wolken kijken al boos naar beneden. Waarom ze boos zijn weet ik niet. Ze zijn aan het beraadslagen wanneer ze eens flink zullen gaan gieten. De wind wacht ook zijn kans af om te laten horen dat hij nog altijd de wind is. Dus. Als hij besluit te stormen, word jij een echte Vivaldi's zomer.
Misschien, beste zwoele zomeravond, zou je plaats willen maken voor een wat minder zwoele zomernacht? Alsjeblieft?

je nederige boskrekel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten