Als je nou een brief aan jezelf schrijft, zou je daar ook een aanhef bij moeten plakken. Maar wat voor? Om nou te zeggen 'beste ik', is ook een beetje raar. Want wie zegt dat ik de beste ik ben die ik ken? Maar ik ben dan ook de enige ik die ik ken. Dus automatisch de beste.
Hoi ik, dan maar. Hoewel dat ook weird is. Want hoi tegen jezelf zeggen is misschien wel gestoord. Stel je voor, iemand leest dat ik 'hoi ik' tegen mijzelf schrijf. Wedden dat ik meteen een consult krijg bij een psycholoog?
Zonder aanhef dan maar. Het is wel weer helder. De brief is voor mij. En niet voor iemand anders. Hoewel iedereen dit epistel aan ik mag lezen, hoor, dus voel je niet bezwaard!
Ik weet eigenlijk niet wat ik aan mijzelf zou moeten schrijven. Ik weet al lang hoe het met mij gaat, dus waarom zou ik mijzelf vermoeien met die vraag? Het gaat namelijk wel goed met mij. Ik hoef ook niet te vertellen wie ik ben, want ik weet dat al lang. Ik ben namelijk Grashopper. Met veel ants. Omdat ik uit meer ikken besta. Ikken, die allemaal dol zijn op brieven. En ze graag schrijven. En sturen. En daarom stuur ik maar een brief aan ik. Want ook ik, sprinkhaan met mijn mierengevolg, houd van brieven.
Wat ik ga doen? Brieven schrijven. Aan iedereen. Nu aan ik. Misschien morgen wel aan jou, als jij dit leest. Maar misschien ook wel niet.
Ik ga nu slapen. Dag ik, goedenacht!
Tinkerbell
Geen opmerkingen:
Een reactie posten