zaterdag 25 juni 2011

Brief aan de wekker.

Beste Wekker,

Eigenlijk was het best wel liefde op het eerste gezicht toen ik je zag staan. Massa's klokken. Om getikt van te worden. Maar jij, jij beste wekker, was de beste van allemaal. Je stond, kwam, zag. Maar overwinnen?

Het begon al goed. Je stond in de winkel. Tussen de klokken dus. Ik zag je staan en was verliefd. Je was een ouderwetse wekker. Je had bellen op je kop, was zwart. Toen ik je zag wilde ik je ook en ik kreeg je. Als eerste moest ik je pakken. Nu is pakken een werkwoord. En zoals met veel werkwoorden kan ook dat pakken nog fout gaan. (Bij mij dan). Ik wilde je pakken, maar het showmodel wat voor je stond vond dat een goed idee om van zijn wankele pootjes, van de plank af, op de vloer te stuiteren. Ik stond daar en dacht: Nee. Geen barst. Alsjeblieft geen barst. Alles is okee, je mag tikken, boos worden, afgaan zelfs, maar géén barst. Hij luisterde want hij had geen barst. (Toch een beste wekker, die collega van je!). Ik nam je onder mijn arm omdat het tijd was voor een haat-liefdeverhouding. (Toch?).

De batterij was opgeladen. Je stond daar, naast mijn bed. Hoe lang? Vijf minuten?

Wees dan ook niet zo dom. Je tikt. Niemand wil je. Je bent een verschoppeling. Ja, lach maar. Laat je bellen maar ratelen. Maar stop met tikken. (Blijf wel lopen dan alsjeblieft).

Dag, Wekker.

je nederige boskrekel.

2 opmerkingen:

  1. Dag Grasshopper,

    Blijven lopen ? Weglopen zal je bedoelen ! Bij wijze van spreken dan. Ik mag dan wel aanwezig zijn, maar jou laten barsten zal ik niet snel doen ! Want dat doen wekkers niet, kijk maar naar mijn collega ! Alleen als een wekker geen eten meer krijgt of niet meer opgewonden wordt, (waarvan laat ik even in het midden...) dan stopt `ie met werken. Wel zo verstandig, want anders wordt dat nog z`n dood !

    Maar jij, beste Grasshopper, hebt niet eens begrip voor een eenvoudige wekker die gewoon zijn werk doet ! Voor dag en dauw nog wel hè, terwijl jij maar lekker op je bed ligt te luieren !
    Eerst zag je mij nog wel staan, vond je mij leuk, maar toen ik aan de slag ging, kon je mij opeens niet meer uitstaan ! Het is zó oneerlijk !

    Weet je wat ? Weglopen zal ik niet doen, maar als ik nu gewoon eens in staking ga ? In hongerstaking desnoods of dat ik besluit om niet meer opgewonden te raken... Dan heb jij een probleem hè ? Want dan ga ik niet meer af, maar jij des te harder ! Want dan kom je te laat ! Jouw gezicht zal rood aanlopen ! Als ik jou was, zou ik mij nu al schamen en proberen het weer goed te maken, want anders...

    Doet dit al een belletje bij je rinkelen ?
    Ik zou jou nooit dom noemen, dat vertik ik gewoon ! Zo ben ik niet ! Jij koos voor mij, was zelfs verliefd, schreef je ! En ik was daar blij mee, maar nu even niet meer... Hopelijk gaat jouw hart opnieuw voor mij tikken, zodat ik weer als een opgewekte wekker door het leven kan gaan en iedere dag weer vrolijk lachen mag als het zwaarste werk er voor mij op zit. En al laat jij mij dan vaak snel in de steek, (Alsof jij anders zo gezellig bent en ik zelfs jouw gesnurk aan moet horen... Over acceptatie gesproken !) vergeet één ding niet: "Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens !"

    Tik nog maar eens wat, of anders bellen we wel ! Oké ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toch ben jij best wel een foute wekker (a).

    BeantwoordenVerwijderen