donderdag 9 juni 2011

Brief aan het studie-ontwijkende gedrag.

Best studie-ontwijkendgedag,

Hoe gaat het met je? Eigenlijk hoef ik dat niet te vragen hè? Je floreert uitstekend. Je geniet met volle teugen. Je danst rondjes en je sleept mij met je mee. (Dankje. Ik had toch al geen zin).

Naast me ligt een boek te grijnzen. Het roept: Kijk naar mij. Kijk in mij. Pak mij op. Houd me vast. Omhels mij! (nou zeg, die studieboeken hebben behoefte aan liefde. Maar ik heb geen liefde om ze te geven. Niet als jij de kop opsteekt). En dat doe je. De kop opsteken. Jij grijnst nog veel harder dan het boek. En ik negeer het boek en kijk naar jou. En ach. Ik hou wel van je.

Maar ik haat je ook. Altijd en altijd als er een deadline is die nog even op zich laat wachten en het nog wel fijn zou zijn als alles klaar zou zijn ben je er. Dus doe ik niks. Ook als die deadline heel snel is ben je er. Je bent er altijd. Ik hou helemaal niet van je. Dat zei ik sowieso verkeerd. Jij monster. Jij virus. Jij bacterie. Jij onuitroeibaar iets. Onkruidbestrijder helpt niet. Medicijnen niet. Alleen ijzersterke discipline. Maar wat is dat?

En zelfs nu, zelfs nu ben je er. Want wat denk je? Er zijn zoveel dingen die ik beter kan doen dan jou schrijven. Echt!

Met liefs dan maar, best studieontwijkend gedrag!

Uw nederige boskrekel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten