Best hard geluid,
Soms vraag ik me toch werkelijk af waarom je bestaat. En weet je, ik heb, zoals met zoveel dingen, een ambiguë relatie met je. Ik weet niet wat ik wil, wil dat zeggen. Ik hou van je, hard geluid, als je mooi bent. Als je oorstrelend bent. Als mijn oren dan bijna uit hun voegen vliegen vanwege jou, dan houd ik nog steeds van je. Zelfs als ik moet bukken om ze op te rapen (wat nog nooit is gebeurd, dat geef ik toe), dan houd ik nog van je.
Ik houd niet van je als je niet mooi bent. Hoe kan het dat jij, hard geluid, zowel mooi kunt zijn als afschrikwekkend. Als je het geluid van de donder bent, ben je ontzagwekkend. Als je het geluid van mooie muziek bent ben je, nou ja, mooi. Als je het geluid van keihard gekrijs bent zou ik je het liefst achter het behang plakken. Maar zou ik je dan nog horen? (Ik hoop zomaar van niet, maar hard geluid snoer je de mond niet zomaar hè?)
O, hard geluid, soms kwel je me. Gisteravond nog. In de gedaante van een krijsende baby. Oordopjes: hielpen niet. De deur dicht doen? Forget it. Hard geluid. Je bent zo onverslaanbaar. Zo onontkoombaar, soms. Ik wilde je dat alleen maar even vertellen!
Je nederige boskrekel.
Geweldig!! Prima hard geluid. Zoals hij is niemand anders.
BeantwoordenVerwijderenEn dank voor het plaatsen van de brief aan de regenboog :)
Go on met jullie blogs :)