Brief aan de PVV.

Ge(min)achte PVV,

Voor het eerst in mijn briefschrijfcarrière schrijf ik een politieke brief. Een droeve brief. En dat terwijl ik me ooit voorgenomen had om 1) geen politieke brieven te schrijven, 2) geen droeve politieke brieven te schrijven en 3) zéker niet naar de PVV te schrijven.

U ziet, ik breek al mijn eigen voornemens. Het is een grof schandaal! Maar wat ik eerlijk gezegd een nog grover schandaal vind, is de houding die de PVV zich de laatste tijd (en mijns inziens, al vanaf het begin) aanmeet. U bent immers de partij van de VRIJHEID. Maar zo langzamerhand begin ik me af te vragen welke vrijheid u bedoelt. Vrijheid om te kwetsen? Vrijheid om te shockeren? Vrijheid om te discrimineren? Vrijheid van racisme?

Nu ik dit allemaal zeg, wordt u vast boos op mij. Want u bent de partij van de Vrijheid, en ik heb die Vrijheid niet. En dus zegt u vast dat ik dit schrijf om mijzelf in beeld te brengen, om te zorgen dat ik een trapje hoger op de maatschappelijke, politieke of wat voor ladder dan ook maar kom te staan. Maar nee, zo is het niet. Want uw idee van vrijheid is niet mijn idee van vrijheid. Uw idee van vrijheid is naar mijn idee van vrijheid juist bekrompen. Mijn idee van vrijheid omvat acceptatie. Respect. Vertrouwen. En, misschien wel de meest opvallende, lef. Want voor uw vrijheid hoef je niet dapper te zijn. Ook niet na te hoeven denken. Want uw formule is te gemakkelijk om onder woorden te brengen, en toch doe ik een voorzichtige poging. Want ik houd van formules. Uw formule luidt als volgt: men neme 1 bevolkingsgroep. Vermenigvuldig dat met 1 religie. Volgt u het nog? Dat is dus 1. Vermenigvuldig dat met het percentage extremisten wereldwijd. Dat is dus 0.00234. Mee eens? Vermenigvuldig dat met 10.000. We komen dan op 23.4. Maak daar een percentage van en doe alsof dát de kans is op extremisme. Dus. Scary. Wat worden wij bang! Want dadelijk wordt onze vrijheid ingeperkt door extremisten. En dan ploft er een bom naast mijn huis. Want dat doen extremisten. En dat zijn er héél veel.

Snapt u nu dat ik uw idee van vrijheid niet dapper vind? Van een afstandje wijzen naar dat arme jongetje dat een klompvoetje heeft gehad, is zeker niet dapper. Van een afstandje schelden naar een groepje mensen die je niet mag, is absoluut niet dapper. Van dichtbij wijzen naar dat arme jongetje, zonder de moeite te nemen om hem te leren kennen, is zeker niet respectvol. Van dichtbij dat groepje mensen dat je niet mag, uitschelden, is respectloos. Maar naar hen toegaan, hen leren kennen, accepteren, respecteren en vertrouwen, is dapper. En duurzaam.

U had deze felheid vast niet verwacht van onze lieve Tinkerbell. Want u ziet mij vast nog als het lieve, onschuldige elfje dat haar beste vriendje hielp. Maar vergist u zich niet. Ik redde mijn liefste Peter Pan uit handen van boze mannen, grootse schurken. U bent slechts een vage afspiegeling van hen. En ik hoop van harte dat u ooit zelfs geen afspiegeling meer van hen zult zijn, maar dat u zich bij ons kamp voegt, en met ons meevecht voor ware vrijheid.

Toch immer vriendelijk gegroet,

Tinkerbell