dinsdag 31 januari 2012

Brief aan de schijnheiligheid.

Beste schijn-heiligheid.

Ik vind jou zielig. Wie jou heeft gecreëerd heeft niet aan jou gedacht. Jij moet nu leven met een -hetlijktwatmaarishetniet- zijn. Oh, ik ga er trouwens vanuit dat je gecreëerd bent. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je er zelf voor kiest om een onecht iets te zijn.

Of nouja, het kán natuurlijk zo zijn.. dat jij eerst 'heiligheid' was. En dat jij toen in je puberteit zo'n twijfelbui krijg en een pesthekel aan jezelf. (Een identiteitscrisis ofzo) Zo'n grote dat jij, als deel van de heiligheid niet meer voldeed aan wat heiligheid impliceert. Verwijderd werd uit het zijn van heilig. En dat je nu jezelf wreekt. Hmm. Klinkt leuk, maar ik ga er even vanuit dat je bent gecreëerd.

Al stuit ik dan direct op het 'waarom'? Wááróm in vredesnaam zouden wij jou moeten creëren? Je liegt. Je bedriegt. Je faked. Only that. Meer kun je niet. Naar mijn inzien dan.

Maar ja, wie ben ik? Wie zegt dat ik niet zelf een 'schijn' ben? Nu ik er over nadenk, ik bén een afbeelding. Een 'schijn', een afbeelding van mijn Maker. En eigenlijk ben ik nog een grotere 'schijn' als jij. Jij draagt nog uit waar jij het 'beeld' van bent. Uiterlijk ben je heiligheid hoewel je het van binnenuit niet bent, of wil zijn. Maar ik voldoe niet eens meer aan het 'schijn-beeld'. Mijn naam, christen, is alleen nog maar een naam. Innerlijk voldoe ik niet meer aan mijn 'beeld', uiterlijk ook niet meer, dus dan blijft alleen het naampje over. Mijn naam - christen- zégt alleen nog maar wat ik ben, nee hoor te zijn. Mijn uitdraging, mijn dadelijke getuigenis is niet meer te verbinden met mijn beeld. En van binnenuit ben ik precies dat wat mijn Schepper, mijn tégengestelde, niet is. Dus wat beklaag ik jou? Ik ben zelf nog beklagenswaardiger!

Nu ik dit heb geconcludeerd, durf ik je eigenlijk geen vragen meer te stellen. Toch doe ik het. Weet je wat ik altijd zo tegenstrijdig vind? Als ik jou toelaat, wordt iedereen boos, verafschuwt iedereen mij, of nee, jou in mij. Maar tegelijkertijd wordt datgene wat ik doe, op het moment dat ik jou toelaat, wél van me verwacht. Met volle overgave zelfs. En als ik nu die overgave niet kan vinden? En ik móét datgene doen? Dan laat ik jou toe!  Dan lijkt het tenminste nog wat, en ik voldoe - uiterlijk -  aan de eis. Toch word jij in mij dan verafschuwd. En is datgene wat ik doe, met jou in mij, waardig om nietig verklaard te worden. Maar wat moet ik dan? Datgene niet doen is not done. Het is een eis. Maar datgene doen mét overgave die ik niet heb, of in ieder geval niet vind, en zelfs moet krijgen, is ook niet mogelijk. Dus blijft naar mijn inziens over, het doen, maar dan met uiterlijke overgave. Maar als dat wordt verafschuwd en datgene wat ik doe als nietig verklaard wordt, waarom zou ik dát zelfs doen? Het spijt me. Maar ik weet écht niet wat ik met jou moet. Ten diepste heb ik een hekel aan je, ik houd van eerlijkheid. En directheid. Maar soms ben je gewoon nodig. En toch heb ik dan ook niets aan je. Zonder jou kán ik het niet doen en mét jou mis ik het doel ervan.

Ik hoop dat je mijn dilemma snapt. Zo niet, doe niet alsof je het snapt, maar vraag het me. Dan geef ik voorbeelden. Dan leg ik nog wat uitgebreider uit wat ik nu bedoel..


Met een afwachtende groet,


the butterfly

6 opmerkingen:

  1. Butterfly!
    Echt een nadenkbrief... Confronterend. Eigenlijk vind niemand het denk ik leuk om schijnheilig genoemd te worden, maar doen we er allemaal toch een beetje aan mee.. Imago en dat soort dingen :o.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eens met de Koningstijger :). Maar soms is het echt lastig. Aan de ene kant mag je mensen niet kwetsen (en sommige mensen zijn zo snel gekwetst :o). Maar aan de andere kant.. lieg je niet als je jezelf anders of beter voordoet dan je bent? Je kunt natuurlijk ook niet altijd en altijd faken dat je iemand anders bent dan die je echt bent. Nah, ik herken het vooral vanuit christelijk oogpunt, maar - wat ik op de brievenaanvanallespagina al zei - ik ben ontzettend benieuwd hoe buiten die visie schijnheiligheid functioneert! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Idd. Ik sluit mezelf in bij de 'schijnheiligen' hoor.. Want, zoals ik probeerde te zeggen.. Soms moeten dingen gewoon. Niet omdat ik dat nou zo leuk vindt, maar gewoon omdat het moet (is trouwens ook wel een leuke.. Wie bepaalt dat nou eigenlijk? Als christen zeg je: God, maar als niet christen? Wie bepaalt dan wat er moet? Ik denk dat het idee van 'moeten' dan een product van de ratio is of in overeenstemming met de omstandigheden... Iets moet als het logisch is.. (ratio) en lijkt (schijnt:p) te matchen met de dan heersende omstandigheden. (determinisme) Rijst bij mij de vraag: Hoe wéét je wat het 'beste' matcht? Om terug te komen bij wat ik eigenlijk wou zeggen.. :p Ik denk dat schijnheiligheid vanuit seculier oogpunt vooral een gewenste manipulatie van de omstandigheden is. (ik 'moet' dat doen omdat dat wss 'collectief' of sociaalgewenst een betere match heeft met de omstandigheden, maar ik doe dit omdat dat in MIJN omstandigheden beter uitkomt.. (en laat het overkomen alsof dat de beste match is.) Moeten heeft dan dus niet te maken met wat God wil, maar wat het huidige moment vraagt. En niemand heeft de angst dat 'dat huidige moment die niet de goede match krijgt qua reactie die geldt als meest gewenst' jou 'straft' als jouw reactie niet matcht met wat op een hoger niveau/dimensie wordt gezien als meest gewenst. (ik geloof namelijk niet in totaal determinisme, dat bestaat niet) En omdat God wordt gezien als 'beoordeler van wat je doet' of anders gezegd, je gedrag staat niet opzich, is niet alleen mogelijke beinvloeder van het huidige moment, maar staat in een groter doel, vloeit uit de christelijke visie die schijnheiligheid voort die enerzijds nodig SCHIJNT om aan het doel te voldoen, maar anders als 'afschuwelijk' wordt beoordeelt. :P
    Hopelijk snap je mijn verhaal een beetje :p haha.. en vraag anders gerust XD

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha - volgens mij ben je aan het 'hardop' denken of niet? :) Ik vind het interessant - al snap ik niet alles. Maar ook niet erg. Ik denk wel dat als je niet gelooft (of geen gelovige mensen kent die je zou kunnen kwetsen) je schijnheilig zou kunnen zijn. Maar is je beter voordoen dan je bent altijd schijnheiligheid? Je sociaal wenselijk gedragen is een eigenschap van iedereen, zover ik weet. Ik vraag me ook af wanneer schijnheiligheid wel en wanneer het niet opgaat.. dus voor welke situaties het woord geldt :). Maar ergens weet ik steeds zekerder dat het prima en okee is om over heel veel dingen na te denken. Maar dat je vooral niet al te gefrustreerd moet raken als je geen antwoord krijgt op sommige moeilijke vragen. Omdat er bij veel dingen gewoon simpelweg geen antwoorden zijn - of ze althans gewoon buiten het bereik van ons simpele verstand liggen :).

      Verwijderen
  4. Ik houd het gewoon even bij de brief:

    Hij is goed en dat meen ik echt ! ;-)
    Mooie mix van serieuze en leuke gedachten, waaronder die sterke afsluiter: "...doe niet alsof je het snapt..." ! * pluimpje*
    Ook is het dilemma nog te overzien, doordat je het niet te langdradig gemaakt hebt of onnodig in herhaling viel.
    Dit komt dan weer de begrijpelijkheid ten goede !

    Ga vooral zo door Butterfly ! (Die niet meer bang om te vliegen is ?)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. #Matthias.
    Danku!:)
    Haha. nee ben iiets minder bang geworden denk ik xD

    BeantwoordenVerwijderen