Brief aan de wanhoop.

Beste wanhoop.

Nee, niet beste. Afschuwelijke wanhoop. Waar kom je vandaan? Wat wil je? En waarom kom je naar mij? Waarom besta je überhaupt? Weet je ook dat je een gruwelijk sadistisch gevoel voor timing hebt? Besta jij eigenlijk wel? Of ben je de afwezigheid van wat wij hoop noemen? WANhoop. Wat dus ook niethoop had kunnen zijn. Of onhoop. Of dehoop. Waarom wan? Ik bedoel; kijk nou: hoop is. Hoop sluipt langzaam weg. Hoop is niet meer. Wanhoop. Snap je? Dat klopt toch gewoon niet? Maar goed, ik heb je jouw naam niet gegeven.
Weet je, wanhoop? Ik moet je wel nageven dat je sterk bent. Een geboren heerser. Maar ik weet niet of je dat per se als positief moet zien. Ik houd van leiders. Ik ben zelf een volger namelijk, Maar dit gaat me te ver. Jij maakt puur misbruik van de situatie. En van mij. Elke keer weer. Heb je dat zelf door? Doe je het zelfs expres? Ben je echt zo’n vuilak? Die profiteert van een anders leed? Want ja, dat doe je. Ik weet niet precies hoe je te werk gaat. Maar ik zie het zo voor me, dat je me observeert. Lang. En dat je me langzaam besluipt. En precies. Echt precies op dat moment dat ik hoop roep, omdat ik besef dat die is weggeslopen, kom jij. En je staat daar dan. Zo van: ha! Dit ben ik, en ik wijk voor niets of niemand. En vooral niet voor jou. Je neemt de gehele ruimte in. Jij hebt volgens mij nooit hoeven leren hoe je je ruimte inneemt, hoe je voor jezelf opkomt. Jij doet dat gewoon. Jouw zijn heeft dit gewoon inclusief. Kun jij er daarom wat aan doen, vraag ik me ineens af? Misschien niet. Maar je timing kun je wel bepalen. En timing is beroerd. Nouja, voor jou misschien niet. Jij geniet ervan he? Als jou alle ruimte wordt geboden? Als je mag heersen als een koning? Als je Berusting weer kunt bejegenen en mis~ en gebruiken als slaaf. Berusting, die ken je toch wel he? Ken jij trouwens Vreugde? Of is vreugde te positief voor jou? Ik geloof dat jij goede vrienden bent met Leedvermaak.

Heb jij trouwens een deal gesloten met Tijd? Want ik dacht dat Tijd mijn vriend was. Maar misschien verraad Tijd me wel. Kun je me dat vertellen? Of nee, dan verraad jij Tijd. Ik ga wel een hartig woordje spreken met Tijd. Als het zo is, waar wedden jullie om dan? Om mij? En wat is de beloning voor wie? Is de weddenschap of jij mij totaal kunt beheersen? Of is de weddenschap of Tijd het perfecte moment kan kiezen? Maar hoe controleren jullie dit? Niet toch? Dus klinkt niet logisch. En wat is dan de beloning? Puur de verbondenheid met Leedvermaak? Oh, dan voel ik me wel ECHT een speelbal. Maar. Wat ik ook moet toegeven. Ik lAAt me beheersen. Door jou. Ik weet wat. Zullen wij een dealtje sluiten? We doen een wedstrijd. Als jij mij binnen een week kunt beheersen heb jij gewonnen en kun je weer je verbondenheid met Leedvermaak ervaren. Lukt het je niet, laat jij mij minstens voor 5 jaar met rust. Ja? En ohja, enige voorwaarde is, dat je Tijd er buiten laat.

Deal?

Een gedurfde uitgestoken tong,
Butterfly