Brief aan de koe.

Beste lieve vieze koe,

Of moet ik vies niet in de aanhef zeggen? Beetje lullig misschien. Is het minder lullig als ik het later had gezegd? Heeft te maken met zo’n fenomeen waar men het nog niet per se over eens is (volgens mij). Als iets belangrijk is (en je het dus moet onthouden) moet je het als ‘ eerste’ noemen. Maar ik heb ook gehoord dat juist iets wat je als laatste hoort, je het beste onthoud. Dat je vies bent is trouwens helemaal niet belangrijk ofzo. (gaat het dan niet op?) Het is wel waar!

Je loopt door je eigen stront. Of moet ik zeggen uitwerpselen? Nouja, schijt, stront of uitwerpselen, ik vind dat vies.  Ook loop je nog gerust door dat van een ander. En als er te veel van die vieze dames je zijn voorgegaan glijd je er ook nog 's zo lekker in uit. Blegh. Verder veeg je je achterwerk nooit af. Je waarschuwt me niet als je aan de race bent.. (en ik nog geen meter van je afsta) Ook laat je gewoon alles lopen als ik tegen je aan het praten ben. Je kunt het toch ook gewoon zeggen als je schijt aan me hebt?
Ik vind het sowieso irritant en ongeïnteresseerd dat je nooit tegen me terug praat. Ook neem je nooit zelf initiatief.  Ik bedoel: Kijk, ik heb veel moeite genomen om je te leren kennen. Jij met je eigen karakter (Sommige wat psychopathisch,  anderen lui, onverstoorbaar, beïnvloedbaar of manipulatief) Je naam ken ik (meestal) en ik ben na een paar misschien niet zo aardige momenten (sorry daarvoor) toch echt verandert en benader jullie  zeer empathisch. Toch? Ik ben toch lief voor jullie?
Pas kreeg ik een lik. Van een van jullie. Ik zag het als een lief gebaar van waardering. Bleek het een manipulatief gebaar te zijn. Een poging mijn gezag te ondermijnen. Puh.
Verder zijn jullie wel lief, daar niet van.

Nou daag, tot snel ziens he. Enne, bedankt voor jullie melk. Die is heerlijk. (Dit is belangrijk, daarom zeg ik het als laatst, onthoud dit maar.

De Butterfly.