Beste groene, kwakende, herrieschoppende kikker,
Bijna iedereen denkt dat jij in vermomming bent. Dat jouw
ware aard schuilgaat achter riet, vluchten voor ooievaars, veel water,
waterlelieblad, gekwaak en enorme sprongen. En vliegen als ontbijt, lunch en
diner. Bijna iedereen denkt dat als een meisje jou kust je zult veranderen in
een mooie prins. (Ook de mensen die dat niet toe willen geven).
Dat jullie lang en gelukkig zullen leven. Dat denken de mensen
of dat willen ze denken. Het klinkt allemaal zo mooi, kikker. Ik zal je vertellen
waarom ik het nog nooit heb geprobeerd. Want natuurlijk geloof ik erin. Mijn
fantasie is zo groot dat ik zelfs geloof dat er ergens echt een eend brieven
van zijn fans beantwoordt. Een eend die heel veel houdt van een andere eend met
een roze strik. Als ik dat nog steeds geloof, waarom zou ik dan de verhalen
over kikkers niet geloven?
Allereerst: Ik las ooit iets over bacteriën. En mensen die
ziek worden van kikkers kussen. Dus. Waarom zou je dan? (Er schijnen mensen te
zijn die het proberen). Les #1: Angst is groter dan romantiek.
Ten tweede: Je bent te snel om te kussen. De lucht kussen
kan iedereen. Les #2: Om een kikker te kussen moet je snel zijn.
Ten derde: Ik sluit niet uit dat ik, als ik al een kikker
zou kussen, ik zelf in een kikker zou veranderen. Mijn fantasie is groot en het lot houdt van
wrede grapjes. (Stel dat je een prins kust en hij verandert in een kikker. Wat
dan? Moet je dan tegen de mensen zeggen dat het groene kwakende dier écht je
geliefde is maar dat hij helaas – wat rot toch – zijn dag niet heeft en vandaag,
een beetje veel geluid maakt en wat groen ziet?).
Beste kikker. Jij roept vooral veel ‘stel dat’ verhalen op.
Scenario’s. Fantasie. Ik denk dat je dat maar moet blijven doen. Dat wilde ik nog
even zeggen.
En les #3: Stel-dat-scenario’s moeten de mensen er eigenlijk niet van
weerhouden om in sprookjes te blijven geloven en hun dromen na te jagen. Zelfs
als dat het kussen van een slijmerige kikker is [o, dit heb je ook gelezen? Sorry,
ik wist niet dat je daar boos om werd]. Zelfs als ze daarna alleen maar
ontdekken dat die kikker gewoon kikker blijft want dan hebben ze het tenminste
toch maar geprobeerd. Het onbereikbare najagen noemen ze dat. Kikkergekwaak in
een potje, een straal van de maan in een vangnetje. En een kikker die met luid
geraas in een prins verandert.
Ja kikker. Dat. Wilde je dat horen?
De boskrekel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten