Brief aan het niet-begrijpen.

Best niet begrijpen,

Ik begrijp zoveel niet. De zon, het leven, ademen – waarom dat niet eeuwig kan – en alles wat volgens de mensen bestaat, maar wat ik niet zelf meemaak – en er daarom niet in wil geloven en alles wat volgens de mensen bestaat, wat ik niet gezien heb  en waar ik desondanks in blijf geloven. Ik begrijp niet waarom een kat spint als hij blij is. En het minst van alles begrijp ik mezelf, met emoties als berglandschappen.

Ik begrijp ook al niet of je een plek hebt. Misschien ben jij dat wat onze hersenen reikhalzend proberen te pakken. (Alsof je in een gevangeniscel zit en de sleutel een eindje verderop op de grond ligt en je probeert met je hand hem te pakken, maar je kunt er – helaas – net niet bij. Zoiets. Maar dan in je hoofd). Ik zou je een hand willen geven en willen zeggen dat het heel fijn is om niet alles te begrijpen, want ik wil ook helemaal niet alles begrijpen. De zon, het leven. Waarom zou ik dat allemaal willen begrijpen? Maar soms zou ik ook mijn hoofd willen schudden, een beetje verdrietig willen kijken en je vragen of je alsjeblieft een klein beetje wilt verhuizen zodat ik de dingen wel begrijp.

Ik begrijp niet waarom liedjes in mineur eigenlijk heel fijn zijn. Waarom ik moet huilen van vioolmuziek en zielige films. Waarom ik een bepaalde stemming gemist kan hebben maar wanneer het terug is, het naar Antarctica mag, voorgoed. Inderdaad. Uiteindelijk begrijp ik nog het minst van mezelf. (Niet waar. Niet waar. Anderen begrijp ik nog minder. Dat zeggen de gedachten in mijn hoofd dan weer. Mijn betweterige gedachten die denken dat ze meer begrijpen dan ze doen).

Ik begrijp niet of je er uitziet als iets. Op zijn minst als een verbaasd gezicht of een frons denk ik. Mensen weten heel goed hoe ze je niet-begrijpend aan moeten kijken. Mensen weten zoveel. (Wie heeft er ooit eerder een brief geschreven aan het niet-begrijpen? Nou?).

Ik begrijp het nut van hoofdpijn niet. En waarom we allemaal euforisch worden als de zon schijnt. Waarom vogels ’s morgens heel vroeg al zingen als het lente is. Waarom een papegaai die een merel na probeert te doen zo grappig is. Waarom waarom-vragen niet mogen in een psychologisch gesprek.

Misschien probeer ik het leven toch te begrijpen, best niet-begrijpen. Maar jou, jou zal ik nooit begrijpen. Stelt je dat teleur? (Of niet? Nooit?)

De boskrekel.