Brief aan het onbekende woord.

Bijdrage van de Koningstijger! Dank, dank, dank! :)

-

Best Onbekend Woord,

Eigenlijk kan ik je niet eens aanspreken, omdat je onbekend bent. Onbekend betekent onbestaanbaar en daarom onbestaand. Omdat je niet bestaat is het onmogelijk om je op te schrijven, je te kennen, je te verwoorden of je in een verhaal te passen. Je past niet in mijn verhaal, omdat je onbekend bent en ik daarom niet weet waar ik je moet plaatsen. Laatst probeerde ik je te zingen, te fluisteren en te ritselen. Ik probeerde je in een gedicht en in een refrein te plaatsen, maar je bleef schrijnend onvindbaar en onbekend. Maar ik weet dat je  -ver weg- wel ergens bent. Dat is onomstotelijk.

Ik weet dat omdat er soms een woord ontbreekt in dat wat ik wil zeggen. Een woord dat niemand vermoedt en nog nooit is uitgesproken. Weet jij zelf hoe je jezelf schrijft? Ik kan je niet opschrijven of uitspreken, maar ik kan je wel overpeinzen en bedenken. Daar geniet ik van, onbekend woord. Eigenlijk is het een soort doelloos overpeinzen, want als ik het antwoord op mijn overdenking weet, besta je. En dan ben je geen onbekend woord meer en besta je dus niet meer in de hoedanigheid van onbekend woord.

Hoe is het om een onbekend woord te zijn? Zijn er meer onbekende woorden? En ken jij die dan wel? En als iemand hen uitvindt, bestaan zij dan wel of niet meer? En schrijf je wel eens brieven met enkel onbekende woorden? Dat lijkt me een zegen. Enkel in onbekende woorden een brief aan andere onbekende woorden schrijven.

Mijn nieuwsgierigheid wint het van jouw bestaansrecht en ik doe er alles aan om uit te vinden hoe ik je op moet schrijven. Ik zal alle mogelijke letters uitproberen en achter elkaar plaatsen, totdat ik zeker weet dat ik je gevonden hebt. Geniet tot die tijd van je ogenschijnlijke onbestaanbaarheid en schaamteloze onbekendheid. Op een dag vind ik je en dan besta je. Dan besta je! Nooit zul je meer vergaan. Ik ben benieuwd of je de schoonheid van een bestaand woord zult zien.

Dag onbekend woord, ik hoop tot gauw. Ook hoop ik dat ik je betekenis weet als ik je ontdekt heb. Dat zou het mooist zijn, denk ik.

De Koningstijger.

Brief aan de bachelor

Beste bachelor,

Dat was het dan. Na al die jaren zwoegen, bikkelen en vechten was het dat dan. Het einde van onze samenwerking. Van onze verhouding. Af en toe schold ik op je. Ik heb je gehaat. Maar toch hield ik van je. Dat besef ik extra nu het tijd is om afscheid te nemen. Om door te gaan met de volgende stap. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid.

Want die jaren met jou mogen dan zwaar zijn geweest, toch was het genieten geblazen. Met jou, je boeken, je vrienden. Die ook de mijne werden. Niet allemaal - vierhonderdenvijftig vrienden is ietwat veel. Ik genoot van de vrijheid die ik met jou mocht meemaken. Hoewel er natuurlijk ook frustraties waren: life's not always fun.

Maar toch weet ik: ik ga je missen.
Vaarwel, mijn beste bachelor!
Tinkerbell

Brief aan de kat bij Le Journal.

Beste kat,

Ik weet niet of je bestaat. Ik ken je alleen maar van horen zeggen. Ze zeiden dat jij daar, in dat restaurant, de huiskat bent. Ik weet niet of je grijs bent. Of zwart. Of wit. Ik weet alleen dat ik, net als ik wel meer dingen hoop, de weinige keren dat ik bij le Journal kom, hoop je te zien. Hoop naar je te kunnen knipogen. Hoop op misschien wel een natte neus. Ik wil weten waar je van houdt. Misschien zou ik dat zelfs wel aan je vragen. (Maar ervaring leert dat katten nooit verder komen in hun antwoord dan mr). Mrisschien mretekent mr mrel mreel mreel. Mraar mrik mreet mriet mrat mret mretekent. Misschien gaan er wel diepere wijsheden schuil achter mr. Is mr alleen maar een wolk voor de zon. Ik weet het niet. Ik ben geen kat. Jij wel.

Of is jouw vocabulaire uitgebreider? Lees je kranten? Kun je Frans? Waaraan scherp jij je nagels? Heeft jouw baas een bank die fijn krabt? Of is zijn behang leuker? Eet je weleens stiekem mee als je in het restaurant bent? Dans je weleens? Waarom spin je en hoe doe je dat? Kun je ook vliegen? Want weet je, ik weet niet of je bestaat. Ik zal sceptisch zijn over je bestaan. Misschien ben je wel geen kat. Maar een meegenomen mini-tijger. Of je bent een vermomd vliegtuig. (Okee. Dit is teveel onzin. Dit is echt teveel onzin). Hou je van mauwen, beste kat? Geef je concerten op de schutting in maanlicht? Eet je vogels? Muizen? O, ik wil je zoveel vragen. Ik wil zoveel weten. En nooit geef je antwoord. Ik weet niet of je bestaat.

En als je bestaat zeg je vast niet veel anders dan mr. Dat mag dan een wolk voor de zon zijn; ik begrijp nog steeds niet wat het betekent. Echt niet. 

Dag, beste kat. Tot ooit!

je nederige boskrekel.