Je ongeëvenaarde manier van zijn is de reden dat je een
brief ontvangt. Begin maar vast met jezelf te zijn. Meer dan jou, glimlach, heb
ik niet nodig.
Omdat je soms ontzettend veelzeggend bent. Meer dan
tientallen woorden is jouw kracht. Wat al diezelfde tientallen woorden kunnen
maken, kun jij tot stand brengen door enkel jezelf te zijn, beste Glimlach. Een
klein beetje van jou maakt mijn dag vaak goed. Een klein beetje van jou kan
kleuren veranderen. Blikken veranderen.
Eigenlijk ben je verrassend eenvoudig. Je trekt je hoeken
wat op en daarmee verander je een dag, stil je een klein stukje verdriet. Breng
je kleur waar alles zwart,wit en grijs is. Schuiven alle rafelige, zwarte en
luchtige wolken opzij en zie ik niets dan helderheid en transparantie.
Tegelijk blink je bij tijden zo uit in nietszeggendheid dat
ik onmogelijk in staat ben jou te doorgronden.
Je bent wat vluchtig. Vloeibaar haast. Zo ineens verschijn
je, en zo ineens ben je nergens meer te zien. In het niets verdwenen. Waar ben
je dan? En dat verdwijnen, is dat omdat je haast hebt? Of omdat je van iets
schrikt? Is het de ernst van het bestaan van iedereen en alles dat plotseling
in volle omvang tot je doordringt? Of hoef ik niet te denken aan zoiets?
Ik zie jou bij mezelf. Ik zie jou bij anderen. Ik zie je in
allerlei toestanden. Soms ben je de mysterieuze glimlach, dan weer de vrolijke
glimlach. Je kunt opgewekt,onweerstaanbaar en stralend zijn. Geruststellend of
beleefd. Soms ben je geforceerd of schijnheilig. Maar dan word je eigenlijk
misbruikt, Glimlach, het is geen deel van je wezen.
Schrijf me gerust terug. Bijvoorbeeld met allebei je
omhoogwijzende hoeken tegelijk,anders raak je verwrongen. En in verwrongen
toestand ben je minder aantrekkelijk,inspirerend en opvrolijkend. Die hoeken
van je, waar wijzen die eigenlijk heen? Vertel me op zijn minst iets over de
reden van je bestaan. De grond van je bestaan lijkt me gezien jouw
vluchtigheid.
Ik kijk uit naar je stralende, dagveranderende brief!
De Koningstijger
